10 Qershori nuk është një datë si gjithë të tjerat në kalendarin tonë kombëtar. Është një kujtesë. Është një thirrje. Është një premtim i bërë me gjak e me vizion, që ende sot e kësaj dite na kërkon përkushtim dhe përgjegjësi.
Shkruan POPULLI.mk
Më 10 qershor 1878, në një Prizren që frymonte shqiptari në çdo sokak, u hodh një hap që do të ndante epokat. Burra me mustaqe e mendje të mprehtë, të ardhur nga të gjitha anët e atdheut – nga Shkodra në Janinë, nga Tetova në Çameri – u mblodhën për të thënë një fjalë të vetme, Bashkë!. Jo vetëm për të mbrojtur tokën, por për të shpëtuar vetë qenien shqiptare nga copëtimi që vinte nga jashtë dhe nga përçarja që shpesh vinte nga brenda.
Lidhja e Prizrenit nuk ishte thjesht një organizim politik apo ushtarak. Ishte një vetëdijësim kombëtar. Ishte akti i parë i madh i përbashkët i shqiptarëve për të treguar se janë një komb me identitet, me gjuhë, me histori, me tokë, dhe me të drejtë për të qenë zot të fatit të tyre. Ishte, në një farë mënyre, edhe pararendësja e pavarësisë që do të vinte 34 vite më vonë.
Por sot, më 10 qershor 2025, a jemi ne në të njëjtin frymëzim? A jemi ne po aq të bashkuar në synim, në vizion, në përpjekje?
Fatkeqësisht, shpesh duket sikur kemi harruar se Lidhja nuk ishte thjesht një moment historik, por një obligim i vazhdueshëm. Sot kufijtë tanë janë më të lirë, por mendjet shpesh më të ndara. Sot kemi më shumë platforma për të bashkëpunuar, por më pak vullnet për të bashkëvepruar. Shqiptarët janë të shpërndarë në katër shtete, por a e ndjejmë vërtet se jemi një komb?
Lidhja e Prizrenit duhet të na frymëzojë jo vetëm në ceremoni përkujtimore, por në mënyrën si mendojmë dhe si veprojmë politikisht, ekonomikisht dhe kulturorisht. Në një kohë ku rreziku nuk vjen më vetëm nga jashtë, por nga harresa dhe apatia e brendshme, Lidhja duhet të rikthehet si një busull morale dhe strategjike.
Sot, në këtë 10 qershor, le të mos e reduktojmë Lidhjen në një faqe libri historie. Le ta rikthejmë si ide udhëheqëse. Sepse siç dikur ishte Prizreni që i dha zë kombit, sot mund të jetë çdo qytet shqiptar që ringjall idealin e bashkimit, zhvillimit dhe dinjitetit kombëtar.
E kemi borxh ndaj atyre që u mblodhën më 1878. Por mbi të gjitha, e kemi borxh ndaj brezave që vijnë.
© POPULLI.mk