Shkruan: BRANKO TRIÇKOVSKI
Unë nuk do të debatoja me amerikanët.
Jo sepse nuk kam asgjë se çfarë tu jap si vërejtje apo për t’i kritikuar, por sepse në marrëdhëniet me Maqedoninë e Veriut janë aq të rendësishëm sa që çdo debat me ta ose rreth tyre kthehet automatikisht në debat për ne. Dhe me veten. Me perspektiva shumë të këqija për Veriun. E pranoj se këtu më tërheq një notë e rëndë oportuniste që nuk është pa bazë parimore, por di të më bëjë të kërcej nga ana tjetër e Atlantikut.
Hahaha!
Ambasadorja Aggeler thotë se SHBA-të kanë investuar gjysmë miliardë euro në reformën në drejtësi dhe nuk janë të kënaqur me rezultatet.
Rezultatet janë katastrofale, shkëlqesia juaj!
Kjo do të ishte shprehja e duhur.
Përsa i përket faktografisë dhe vlerësimeve – nuk kam asnjë koment.
Do të shtoja se SHBA-ja ka investuar shuma të mëdha parash edhe në media në tridhjetë vitet e fundit.
Por, rezultatet janë më të tmerrshme sesa në gjyqësor.
Ajo që kemi sot nuk është media.
Këto janë instalime, në të cilat idiotë programohen të emetojnë përmbajtje të caktuara që do t’u dorëzohen atyre.
Gjatë së cilës është më pak e rëndësishme që ajo stallë derrash, ai llum i diskursit publik bëhet në interes të një partie, por më e rendesishme është ajo që kthehet në një instrument dhe mjedis ku shoqëria shkatërrohet, njerëzit ç’orientohen, bëhen histerik dhe çmenden plotesisht.
Shoqëria po desubjektivizohet.
Kemi vetëm idiotë që mendojnë se përfaqësojnë atë që nuk është.
Ose nuk ekziston në formën që ata mendojnë për të.
Populli maqedonas, le të themi.
Interesat kombëtare.
Shteti.
Dhe kjo, jo si pasojë e rastësishme apo si pasojë e ndonjë gabimi në përllogaritje, e ndonjë ekzagjerimi në diçka, por si një qëllim, si një qëllim i zgjedhur me vetëdije drejt të cilit po hapërojnë, ndoshta jo i këtyre bastardëve si zbatues të politikave të VMRO-së , dhe ndoshta jo edhe të vetë VMRO-së, por të atyre që në kuptimin ideologjik, historik, politik dhe kombëtar qëndrojnë pas këtij projekti për të shkatërruar këtë vend të vogël e të bukur.
Pavarësisht gjithçkaje.
Një zgjidhje ideale, ose të paktën e keqe, gjeopolitike.
Përveç SHBA-së, shuma të mëdha parash kanë investuar edhe Bashkimi Evropian dhe anëtarët individualë të Unionit, si dhe vende të tjera, fondacione dhe donatorë të tjerë.
Ndërkohë që media vazhdon qasjen tradicionale të kërkimit të defekteve në marrëdhëniet mes qeverisë dhe medias, ku Qeveria është e vetmja Qeveri në 6000 vitet e fundit kundër së cilës po punojnë të gjitha mediat.
Intensive, gjithëpërfshirëse, çmenduri, por efikase.
Të gjitha, minus një, dy ose tre portale dhe pesë individë në rrjetet sociale.
A duan të thonë këto rezultate se paratë nuk duhet të investohen.
Sigurisht që jo.
Ato nënkuptojnë vetëm dy gjëra: këto investime nuk do të ndryshojnë kurrë gjendjen e përgjithshme nëse nuk ndryshojnë parametrat themelorë në atë gjendje të përgjithshme.
Gjendja e përgjithshme i ha paratë dhe pa para në të gjithë sektorët e veçantë nuk ka ndryshim në gjendjen e përgjithshme.
Ato gjëra janë të lidhura.
Njëra parti po lufton për Maqedoninë në bazë të narrativës së saj qendrore ideologjike të përfshirë në emrin e saj, respektivisht se nuk duhet të ketë askush tjetër që do të merret me çështjet maqedonase përveç VMRO. Çdo gjë tjetër është një formë e instalimit të pabesë. Marrëzi pa fund. Me atë konfigurim, është jashtë sistemit. Dhe është komode sepse ose do ta shkatërrojë sistemin dhe Maqedoninë, e cila nuk është e saja, ose do ta pushtojë atë sistem dhe do ta riorganizojë Maqedoninë në mënyrën e vet, pra në nivel kombëtar dhe shtetëror, do ta desubjektivizojë dhe dekapacitojë.
Kjo është.
Misioni i saj është i lidhur me të vërtetën e mitologjisë kombëtare, ndërsa mitologjia kombëtare në sytë e popullit është e rreme. Konceptualizimi politik i mitit VMRO, siç është ai mit në të vërtetë, nuk ka të bëjë fare me të, domethënë është krejtësisht i kundërt me përfaqësimet që ka populli për të.
Shkatërrojnë sistemin dhe Maqedoninë së pari sepse janë kundër atyre dukurive, dhe së dyti sepse u duket, dhe ndoshta kanë të drejtë, se në një sistem të shkatërruar apo të dekapacituar, do të vijnë më lehtë në pushtet për ta kthyer Maqedoninë në nivelin e një territori që do të kontrollojë organizatën revolucionare që do të marrë përsipër funksionet e shtetit.
Si një fazë kalimtare për një lloj integrimi me Bullgarinë.
Sundimi i tyre nga viti 2006 deri në vitin 2017 ishte një fazë e formimit dhe kapacitetit të elitës VMRO-viste përmes rishpërndarjes së pasurisë kombëtare që nuk ishte shpëndarë dhe nuk ishte grabitur nga elita neokomuniste, por edhe për diçka tjetër: shpërbërjen, relativizimin dhe minimin e institucioneve si shtylla mbështetëse të shtetit dhe të kombit dhe përmes karikaturës dhe talljes së vetë idesë së kombit maqedonas përmes projektit Shkup 2014, antikizimit, talljes me Aleksandrin, largimit nga Evropa, de-elitizimit të kulturës, pra shthurjes së përgjithshme.
Të gjithëve na kujtohet raportet pozitive ose pak kritike të BE-së dhe SHBA-së në kohën kur forcat e holluara demokratike u lanë në baltë.
Deri në Revolucionin Shumëngjyrësh.
Partia Demokratike për Bashkim Kombëtar Maqedonas nuk mund të jetë demokratike, por vetëm strukturë fashiste. Duke pasur parasysh parametrat – një karikaturë e fashizmit, por fashizmit, natyrisht.
Kjo, zonja Aguilar, hedh bazat për atë që gjysmë miliardë dollarë nuk mund ta rregullojnë.
Ndoshta jo edhe njëqind.
Dhe jo në pesë apo dhjetë vjet.
Nuk po i amnistoj pishtarët nga LSDM, ata mbajnë një përgjegjësi të madhe, ndoshta, për rrugën e shtrembër të Maqedonisë.
Zaevit dhe bëmat e tij të shtetësisë dhe reflekseve demokratike (dorëheqjet, zgjedhjet etj.) dhe qeverisë aktuale, e cila në një klimë shumë të pafavorshme që ka krijuar, po bën gjëra të mëdha.
Dhe sigurisht gabime të mëdha.
Por le të kujtojmë se gjithçka filloi me JO-në e famshme të Macron.
Ju kujtohet, apo jo?
A është Franca shtet më stabil pa Maqedoninë në Bashkimin Evropian!?
Në lidhje me këtë temë, korrupsioni është nën “ce” jo se është e parëndësishme por sepse pa zgjidhur këtë problem që kam 35 vjet që shkruaj nuk zgjidhet as korrupsioni as integrimi…
Asgjë.
Nuk mund të ketë VMRO dhe Maqedoni.
Përveç në proces të vdekjes së dhimbshme.
Unë mendoj se edhe SHBA-ja edhe BE-ja e kanë gabim dhe është një gabim standard ku luajnë kartën e njëfarë ekuilibri, të mosndërhyrjes në punët e brendshme në këtë nivel të përgjithshëm, me korrupsion politik apo edhe me tentativa politike korrupsioni, në emër të stabilitetit, gjërat me elementare antishtetërore me implikime shumë të rënda gjeopolitike rajonale i trajtoni si çështje të brendshme ose nuk jeni në gjendje t’i lexoni, i leni të luajne rolet në politikën e lartë këta të VMRO DPMNE-së, nje grup i vogël kokash, sepse arritën të gënjejnë dhe të mashtrojnë një masë jo të vogël budallenjsh.
Nuk mund të jetë kështu.
Domethënë mundet, por pasojat janë ato.
Çfarë ndodhi me urdhrin ekzekutiv të Presidentit Biden?
Kur VMRO është kundër të gjitha akteve që Maqedonia solli në partneritetin strategjik me SHBA-në, nga Prespa dhe NATO përmes marrëveshjes bullgare, te korniza e negociatave dhe ideja e ndryshimeve kushtetuese.
Merko në rregull, po cfarë të bëjmë me këto masa dhe merkovianë, përkundër të cilëve ky nga Struga është ari I mbushur në një dyqani aeroporti.
Pse Partia Popullore Evropiane vuan në radhët e saj një shkatërrim të tillë, primitivizëm dhe revizionizëm evropian?
Rusofilizem mbi baza kriminale.
Mickoski njoftoi se po i ndërpret marrëdhëniet me Qeverinë. Që është vetëm një konfirmim i ri i asaj që po shkruaj se VMRO nuk ka qenë asnjëherë pjesë e sistemit demokratik maqedonas, përveçse e ka përdorur si platformë për të shkatërruar shtetin.
Sigurisht, i gjithë problemi është puna jonë.
Ne jemi problemi.
Një popull i ri, jo më shumë se tetëdhjetë vjeç, që ka probleme ose mendon se ka probleme dhe madje i konsideron ato probleme si element të identitetit të tij, me fqinjët, me Evropën dhe botën, dhe brenda vetes.
Është thuajse e pamundur ose është një mrekulli që ekziston.
Ose një zgjidhje për botën.
Me ndihmën e SHBA-së dhe BE-së ne po ecim përpara.
Megjithatë.
Pavarësisht gjithçkaje.
Por, mendoj se pohimi më i rreptë i komunitetit ndërkombëtar ndaj këtij përbindëshi mund të na ndihmojë shumë dhe mund të ndihmojë shumë veten në parandalimin e asaj që mund të ndodhë nëse nuk reformohet apo eliminohet.