“Vetëvrasja politike që Ali Ahmeti nuk do ta bëjë”
Kriza që ka shpërthyer në VMRO e ka lëkundur gjithë skenën politike në vend. Llogaritë e Hristijan Mickoskit, që priste të udhëheqë qetësisht një qeveri të fortë, janë prishur nga brenda. Tashmë, një skenar i ri ka dalë në sipërfaqe: futja e BDI-së në qeveri pa zgjedhje të parakohshme. Por a është kjo e mundur?
Historia e Ali Ahmetit na jep një përgjigje të qartë. Udhëheqësi i BDI-së ka ndërtuar kapitalin e tij politik mbi legjitimitetin e përfaqësimit të shqiptarëve. Çdo qeverisje ku shqiptarët kanë marrë pjesë, përmes Ahmetit, është mbështetur mbi votën dhe jo mbi pazare të mbyllura në zyrat e kryetarëve. Hyrja në qeveri pa zgjedhje do të përkthehej në “vetëvrasje politike”: humbje të besimit të elektoratit dhe rrëzimin e imazhit si njeriu që ka ditur ta mbajë ekuilibrin mes stabilitetit të shtetit dhe fuqisë së shqiptarëve.
Nga ana tjetër, Mickoski ka interes që të sigurojë stabilitet të shpejtë. Çarjet e brendshme në VMRO, presioni nga partnerët ndërkombëtarë dhe frika nga një rënie në zgjedhje të parakohshme, e shtyjnë atë drejt ofertave që duken joshëse në letër, por të rrezikshme në praktikë. Nëse BDI futet në qeveri pa votë popullore, ajo humb instrumentin kryesor të mbrojtjes: legjitimitetin. Dhe Ahmeti këtë e di më mirë se kushdo.
Në këtë mes, shumë sy janë kthyer nga Tirana. Edi Rama ka marrëdhënie të ngushta me liderët shqiptarë në Maqedoninë e Veriut dhe shpesh është parë si një faktor i heshtur ndikues. A mund të ndihmojë ai që të gjendet një kompromis? Po, në kuptimin e krijimit të urave të komunikimit dhe garantimit të një marrëveshjeje që ruan balancat etnike dhe perspektivën evropiane të vendit. Por jo në kuptimin e imponimit të një zgjidhjeje që i kushton Ali Ahmetit dhe BDI-së humbjen e identitetit të tyre politik. Rama mund të lehtësojë, por nuk mund të blejë legjitimitet.
Kjo e lë skenën me dy mundësi reale: ose një kompromis i kushtëzuar, ku BDI pranon një formë të kufizuar bashkëpunimi, të garantuar ndërkombëtarisht dhe të lidhur me zgjedhje të reja brenda një afati të shkurtër; ose shkuarja drejt zgjedhjeve të parakohshme, që gjithnjë më shumë duken të pashmangshme. Për Ahmetin, rruga është e qartë: më mirë zgjedhje dhe rrezik, sesa një hyrje në qeveri që e zhduk nga harta si faktor politik.